PDD-NOS! Tot voor enkele weken betekende die term voor ons geen andere betekenis had dan gedragsstoornis, te plaatsen in het rijtje autisme, ADHD, NLD, ...
PDD-NOS, Pervasive Developmental Disorder- Not Otherwise Specified om de betekenis van die term maar gelijk aan te geven.
Nu de diagnose bij onze jongste zoon is gesteld ben ik wat gaan zoeken op internet en kwam er achter dat een aantal bekende symptomen ook op mijzelf van toepassing zijn.
Moeite de aandacht bij bepaalde handelingen houden waar ik geen zin in heb en in mezelf gekeerd zijn de twee die mij het meeste opvallen.
Maar ook een bepaalde afkeer van veranderingen en vasthouden aan routines. Achteraf verklaart dit voor mij waarom ik nu na ruim 21 jaar nog steeds bij dezelfde werkgever in dienst ben en in al die jaren nooit heb gedaan wat ik eigenlijk zou willen doen.
Oogcontact vermijden is ook een opvallende bij mij.
Na enkele seconden MOET ik even ergens anders op focussen omdat ik anders het gevoel heb in een achtbaan te zitten. Ik weet dat dit vreemd klinkt maar dat is het gevoel dat ik dan krijg.
Mensen met PDD-NOS willen vanwege de sociale druk niet graag in de belangstelling staan.
Dit is iets wat mij gedurende mijn leven wel parten heeft gespeeld.
"Iets doen met internet" leek mij een uitgelezen mogelijkheid om te gaan doen wat ik graag wilde. Voordeel hiervan is namelijk dat je lekker je eigen gang kan gaan.
maandag 19 januari 2009
woensdag 3 december 2008
Hoe is het zo gekomen?
In ons leven zijn een aantal ingrijpende gebeurtenissen bepalend geweest voor wie wij nu zijn.
De eerste grote klap in 1990 toen mijn broer op 21 jarige leeftijd verongelukte met zijn motor. We werkten samen bij dezelfde werkgever en gingen gewoonlijk ook samen met mijn auto iedere dag naar Oosterhout. Ik had een afspraak in het ziekenhuis en zou wat later naar mijn werk gaan.
Om die reden ging hij die dag dus met de motor naar zijn werk. Hij zou er echter nooit aankomen...
In 1995 werd onze zoon geboren met Congenitale Hernia Diafragmatica (gat in het middenrif).
Op dat moment realiseerden wij ons niet op welke manier dit ons leven verder zou beinvloeden.
Wekenlang bleef de vraag of hij in leven zou blijven.
De daarop volgende maanden stonden volledig in het teken van ziekenhuizen. Radbout Nijmegen, Sophia Rotterdam en Streekziekenhuis Gorinchem.
Nu nog ondervinden wij, maar natuurlijk ook hijzelf, de gevolgen van zijn moeilijke begin.
Nadat gisteren de diagnose PDD-NOS werd gesteld bij onze jongste zoon lijkt het nu tijd om eindelijk die belofte aan mezelf eens in te lossen.
Schrijf eens op wat bepaalde zaken in mijn leven betekenen en hoe zij van invloed waren en zijn op het dagelijks leven.
Op zich een grote stap omdat ik niet iemand ben die met gevoelens te koop loop. Het is dan ook absoluut niet de bedoeling om er iets zoals een dagboek van te maken met alle ins en outs.
Het is voor mij meer een uitlaatklep over zaken die mij hebben gemaakt tot wat ik nu ben.
Daarnaast kan ik het waarschijnlijk ook niet laten om hier mijn mening te gaan geven over zaken in het nieuws of andere zaken die gewoon spontaan boven komen borrelen.
Wordt vervolgd
De eerste grote klap in 1990 toen mijn broer op 21 jarige leeftijd verongelukte met zijn motor. We werkten samen bij dezelfde werkgever en gingen gewoonlijk ook samen met mijn auto iedere dag naar Oosterhout. Ik had een afspraak in het ziekenhuis en zou wat later naar mijn werk gaan.
Om die reden ging hij die dag dus met de motor naar zijn werk. Hij zou er echter nooit aankomen...
In 1995 werd onze zoon geboren met Congenitale Hernia Diafragmatica (gat in het middenrif).
Op dat moment realiseerden wij ons niet op welke manier dit ons leven verder zou beinvloeden.
Wekenlang bleef de vraag of hij in leven zou blijven.
De daarop volgende maanden stonden volledig in het teken van ziekenhuizen. Radbout Nijmegen, Sophia Rotterdam en Streekziekenhuis Gorinchem.
Nu nog ondervinden wij, maar natuurlijk ook hijzelf, de gevolgen van zijn moeilijke begin.
Nadat gisteren de diagnose PDD-NOS werd gesteld bij onze jongste zoon lijkt het nu tijd om eindelijk die belofte aan mezelf eens in te lossen.
Schrijf eens op wat bepaalde zaken in mijn leven betekenen en hoe zij van invloed waren en zijn op het dagelijks leven.
Op zich een grote stap omdat ik niet iemand ben die met gevoelens te koop loop. Het is dan ook absoluut niet de bedoeling om er iets zoals een dagboek van te maken met alle ins en outs.
Het is voor mij meer een uitlaatklep over zaken die mij hebben gemaakt tot wat ik nu ben.
Daarnaast kan ik het waarschijnlijk ook niet laten om hier mijn mening te gaan geven over zaken in het nieuws of andere zaken die gewoon spontaan boven komen borrelen.
Wordt vervolgd
Abonneren op:
Posts (Atom)
